Hernasax taldearekin arituko da gaur musikari
italiar-argentinarra Hernanin. Hamahiru saxofoi jotzaile elkartuko dira,
Girottoren 'Suix' lana jotzeko. Esperientzia berria izango da,
sortzailearentzat ere bai.
Argentinan jaio zen, Ameriketako Estatu
Batuetan ikasi ondoren, Erroman bizi da Javier Girotto saxofoi jotzailea
(Cordoba, 1965). Kontzertu bitxia emango du bihar, 19:30ean, Hernaniko
Milagrosa aretoan (Gipuzkoa). Hernasax taldeko hamabi saxofoi
jotzailerekin batera arituko da, Suix azken diskoko piezak jotzen. Saxofoi sopranoa eta baritonoa erabiltzeaz gain, Andeetako xirulak joko ditu.
Ezin esan jazzaren garbizale zarenik.
Asko nahasten dut. Garai batean jazz hutsa egiten nuen, Ameriketako Estatu Batuetan bizi nintzenean, 1987 eta 1991. urteetan. Gero Erromara joan nintzen, eta dagoeneko 18 urte egin ditut han. Italian hasi zitzaidan gogoa jazza Argentinako jatorrizko musikarekin nahasteko: tango eta folklorearekin, alegia.
Jazza eta herri musika bereiztea «arrazista» iruditzen zaizula esan duzu lehen ere. Zergatik?
Arrazista iruditzen zait AEBetatik datorrenari jazz esatea eta gainerako herrialde guztietatik datorrenari musika etnikoa. Hizkuntza unibertsalaren aldekoa naiz ni. 'Musikari etniko' esaten didate, Argentinako musika jotzen dudalako, baina inprobisatu ere egiten dut. Gaur saturazioa dago entzuten den musikarekin, eta interesgarriena Afrika eta Hego Amerikatik etortzen hasi dira. Hor bide berriak eta hizkuntzak hartzen ari da jazza eta aberasten ari da.
Halere, zuk Europan egiten den jazza goraipatu duzu.
Egun jazzik interesgarriena Europan entzuten dut. Norberaren gustu kontua da, halere. Nik ez nuen Italian bizitzea erabaki, zoria izan zen. AEBetan nengoen, eta Italiatik pasatu behar izan nuen Italiako hiritartasuna lortzeko, izan ere, nire aitona-amona italiarrak dira. Erroma ezagutu nuen, izugarri gustatu zitzaidan eta han geratu nintzen. Ez ditut lekuak soilik musikagatik hautatzen. Azkenean, Italiako musikako hizkuntzarekin ere kutsatu naiz. Etengabeko bilaketa da nirea.
Gauzatu al duzu Europako hainbat orkestra sinfonikoekin aritzeko zenuen egitasmoa?
Joan zen astean estreinatu nuen Concerto Latino izeneko egitasmoa, saxo sopranoa eta orkestra sinfonikoarentzat. Italiako orkestra batekin egin dut; gero, zuzendaria eta biok arituko gara horretarako prest ager daitezkeen tokian tokiko orkestrekin.
Hogei disko baino gehiago grabatu eta plazaratu dituzu, horretan azkena, Suix. Saxofoi orkestra batekin jotzeko pentsatu zenuen musika?
Diskoa ere zoriaren emaitza da. Beti paperean aritu naiz musika idazten, eta, azkenean, garaia heldu zitzaidan horretarako ordenagailua erabiltzen ikasteko. Aspaldi idatzita nituen piezak berreskuratzeari ekin nion, eta, aitzakiarekin, saxofonista laukote eta bakarlariarentzako lana egin nuen azkenean.
Lau musikarirentzako lana baldin bada, zer da, orduan, gaur Hernanin entzungo duguna, hamabi saxofoi jotzaile eta bakarlari batekin?
Roberto Pachecoren proposamena da. Hiru laukote eta bakarlari bat izango dira, beraz. Argentinako folklorea eta tangoa dira oinarriak, inprobisazioari leku eginda. Interesgarria da, nik ez dut inoiz halakorik egin. Aurkikuntza izango da niretzat ere. Azken batean, ondo egoteko jotzen duzu. Hortik aurrera heltzen zaizuna oparia da.
Ezin esan jazzaren garbizale zarenik.
Asko nahasten dut. Garai batean jazz hutsa egiten nuen, Ameriketako Estatu Batuetan bizi nintzenean, 1987 eta 1991. urteetan. Gero Erromara joan nintzen, eta dagoeneko 18 urte egin ditut han. Italian hasi zitzaidan gogoa jazza Argentinako jatorrizko musikarekin nahasteko: tango eta folklorearekin, alegia.
Jazza eta herri musika bereiztea «arrazista» iruditzen zaizula esan duzu lehen ere. Zergatik?
Arrazista iruditzen zait AEBetatik datorrenari jazz esatea eta gainerako herrialde guztietatik datorrenari musika etnikoa. Hizkuntza unibertsalaren aldekoa naiz ni. 'Musikari etniko' esaten didate, Argentinako musika jotzen dudalako, baina inprobisatu ere egiten dut. Gaur saturazioa dago entzuten den musikarekin, eta interesgarriena Afrika eta Hego Amerikatik etortzen hasi dira. Hor bide berriak eta hizkuntzak hartzen ari da jazza eta aberasten ari da.
Halere, zuk Europan egiten den jazza goraipatu duzu.
Egun jazzik interesgarriena Europan entzuten dut. Norberaren gustu kontua da, halere. Nik ez nuen Italian bizitzea erabaki, zoria izan zen. AEBetan nengoen, eta Italiatik pasatu behar izan nuen Italiako hiritartasuna lortzeko, izan ere, nire aitona-amona italiarrak dira. Erroma ezagutu nuen, izugarri gustatu zitzaidan eta han geratu nintzen. Ez ditut lekuak soilik musikagatik hautatzen. Azkenean, Italiako musikako hizkuntzarekin ere kutsatu naiz. Etengabeko bilaketa da nirea.
Gauzatu al duzu Europako hainbat orkestra sinfonikoekin aritzeko zenuen egitasmoa?
Joan zen astean estreinatu nuen Concerto Latino izeneko egitasmoa, saxo sopranoa eta orkestra sinfonikoarentzat. Italiako orkestra batekin egin dut; gero, zuzendaria eta biok arituko gara horretarako prest ager daitezkeen tokian tokiko orkestrekin.
Hogei disko baino gehiago grabatu eta plazaratu dituzu, horretan azkena, Suix. Saxofoi orkestra batekin jotzeko pentsatu zenuen musika?
Diskoa ere zoriaren emaitza da. Beti paperean aritu naiz musika idazten, eta, azkenean, garaia heldu zitzaidan horretarako ordenagailua erabiltzen ikasteko. Aspaldi idatzita nituen piezak berreskuratzeari ekin nion, eta, aitzakiarekin, saxofonista laukote eta bakarlariarentzako lana egin nuen azkenean.
Lau musikarirentzako lana baldin bada, zer da, orduan, gaur Hernanin entzungo duguna, hamabi saxofoi jotzaile eta bakarlari batekin?
Roberto Pachecoren proposamena da. Hiru laukote eta bakarlari bat izango dira, beraz. Argentinako folklorea eta tangoa dira oinarriak, inprobisazioari leku eginda. Interesgarria da, nik ez dut inoiz halakorik egin. Aurkikuntza izango da niretzat ere. Azken batean, ondo egoteko jotzen duzu. Hortik aurrera heltzen zaizuna oparia da.
No comments:
Post a Comment