Lartaun Egibar Urrutia, historialaria.
«Nafarroa forala eta espainiarra izango da», esan
zuen herenegun Mariano Rajoik, Espainiako gobernuburuak. Baina benetan
forala al da Nafarroak gaur duen erregimena? Hitzaldi sorta bat egingo
dute Iruñean.
Lartaun Egibar Urrutia (Bilbo, 1968) Historian doktorea da eta Zuzenbidearen Historia ikertzen du. Los fueros entre dos guerras: de 1833 a 1876 hitzaldia emango du gaur, 19:00etan, Kondestablearen Jauregian, Iruñean. Nafarroa... XIX.-XX. mendeak hitzaldi zikloaren lehena izango da.
Zergatik da interesgarria karlistaldien arteko garai hori?
Lehen
guda zibila —gero guda karlista deituko zutena— amaitu zenean, 1839ko
urriko 25eko legea eman zuten Espainiako Gorteetan, bi artikulu ditu
bakarrik: lenenak Arabako, Bizkaiko, Gipuzkoako eta Nafarroako foruak
baieztatzen ditu, «batasun konstituzionalari» uko egin gabe. Bigarrenak
dio foru horiek «gaurkotu» egin behar direla. Nación vascongada-z
hitz egiten zen askoz lehenagotik, eta denek argi zeukaten horiek
arabarrak, bizkaitarrak, gipuzkoarrak eta nafarrak zirela. Historian
lehen aldiz, Espainiako erakunde batek —gorteek— lege bat eman zuen
euskal lurraldeetarako. Hortik aurrera hasi ziren pentsatzen Espainiak
euskaldunei legeak ezartzeko eskubidea zuela. Hor hasi ziren gauzak
aldatzen.
Eta hemengo liberalek horren alde egin zuten. Zergatik jokatu zuten horren etxekalte?
Uste
zutelako Espainian sartzeak eremua zabaltzen ziela; esaterako,
merkataritzan jarduteko eta Espainiako politikan ibiltzeko. Baina,
halere, Manuel Urioste de la Herran diputatu liberalak argi ohartarazi
zien Espainiako Gorteei: gerra amaitzeko, foru egitura onartu behar
zuten; bestela, gerrak osagarri abertzalea hartuko zuen. Eta hala
gertatu zen gero.
XIX. mendeaz ari gara, baina gaurko aferaz ari garela dirudi. Ez al gaude euskaldunak, nolabait esateko, marmotaren egunean harrapatuta?
Historia
errepikatu egiten dela esan ohi da, baina nik esango nuke denbora
luzeko ziklo batean sartuta gaudela. Ez dira duela 100-200 urteko gauzak
behin eta berriz gertatzen ari, baina orduan hasitako aroan gaude
oraindik. Lehen bi karlistaldiek eta 1936ko gerrak osagai berdintsuak
dituzte.
Eta karlistak ordezkatu zituzten jeltzaleak, orain,
beldurrez daude, Kataluniako aitzakiarekin Espainiak ez ote duen oraingo
foru sistema aldatuko.
Bai, baina lehen karlistaldia amaitu
zenean ere, hemen ez zeuden mundutik aparte, eta arreta handiz
begiratzen zieten Europan zeuden ereduei eta gauzak nola konpontzen
zituzten. XIX. mendean eraiki zituzten orain ezagutzen ditugun estatuak.
Angel Sagaseta de Ilurdoz Nafarroako sindikoak Suedia eta Norvegiaren
egoerari begiratu zion, esaterako. Orain ere, ideiak eta ereduak berdin
zabaltzen dira, eta Eskoziarekin beldur dira Espainian.
Atzo
bertan, UPNko Carlos Salvadorrek esan zuen Madrilgo Gorteetan
abertzaleek Nafarroan irabaziz gero Espainia «hautsi» egingo dela.
Salvador
ezagutzen dut pixka bat, eta hori Espainian beldurra sartzeko esan
zuen, UPN ezinbestekoa zaiela eman dezan, astakeriak egin arren Barcina
boterean gordetzeko. Gaurko foraltasuna gezur hutsa da; izenean besterik
ez dago. Benetako foruak indarrean zeudenean, ez zen erabiltzen foru aurrizkia; orain, berriz, dena da foru errepide, foru polizia eta foru ezdakitzer.
Nafarroko doktrina ofizialak ikusarazi nahi du foraltasun gaurkotuan
bizi garela, baina horrek ez du esan nahi foru sistema bat denik.
Engainua da: Foru aldundia izena XIX. mendearen amaieran
erabiltzen hasi ziren, guztia ezeztatu zutenean. Foraltasunaren funtsa
ez dira lege batzuk, baizik eta zeinek erabakitzen duen.